In ons moderne westerse denken gaan we uit van de stijgende lijn.

Bedrijven moeten constant verder groeien, want verlies is de weg naar faillissement. Sporters moeten de grenzen steeds verder verleggen om de huidige records te breken en steeds verder gaan om dit te bereiken. Kinderen krijgen bijles om een zo hoog mogelijke score te halen op cito toetsen en worden gestimuleerd om een zo hoog mogelijk diploma te halen.

Een lineaire manier van denken. De stijgende lijn. Ik denk dat voor veel mensen het leven ook lineair voelt. Je wordt geboren, je leeft en je gaat dood. En laten we dan vooral zoveel mogelijk uit dat leven halen. Zo veel mogelijk succes, zo veel mogelijk invloed, zo veel mogelijk bezittingen of geld. Dan heb je wat bereikt en is het niet voor niets geweest.

Maar het leven is niet lineair. Het leven is cyclisch.

• De maan draait van nieuwe maan via het eerste kwartier naar vol naar het laatste kwartier en weer naar nieuwe maan.
• De seizoenen volgen elkaar op van lente naar zomer naar herfst naar winter en weer naar lente.
• Een plant ontkiemt uit een zaadje, groeit, bloeit, maakt zaad en sterft weer af om als mest te dienen voor het nieuwe zaadje om te ontkiemen.

Je hoeft niet in reïncarnatie te geloven om die cyclus ook in ons leven te zien. We worden geboren, leven door te leren en ervaren, geven die ervaring weer door naar de nieuwe generatie die de basiskennis weer kan uitbreiden door te leren en ervaren en die die kennis weer door kan geven aan een nieuwe generatie. Hoe hadden we anders ooit naar de maan kunnen gaan? Het was niet Neil Armstrong die daarvoor heeft gezorgd. Het was generaties van mensen en uitvindingen die tot dat punt hebben geleid. Het is alleen Neil Armstrong die er het meest bekend door is geworden.

Ja maar, wat is nou 1 mens op het geheel?

Vraag dat maar aan Majoor Bosshardt, Mandela, Ghandi of Hitler. Eén mens kan de wereld niet veranderen. Maar één mens die voldoende impact maakt kan de wereld van veel mensen veranderen. En dat maakt een groot verschil in de wereld. En besef je wel; zonder de achterban die die mensen gedragen heeft, zouden ze geen impact hebben gehad. Al die losse mensen die een persoon volgden, steunden of zijn of haar ideeën uitdroegen, hebben bijgedragen aan het effect. Hun namen worden alleen niet genoemd in de geschiedenis. Dus ja, je hebt gelijk. Eén mens kan het verschil niet maken. Maar samen? Dan kunnen we de wereld en de geschiedenis veranderen.

Als je het leven zo bekijkt, dan is het dus belangrijk wat je doet in je leven. Wat jouw inbreng, jouw kennis en ervaring, jouw footprint is. Jij doet ertoe. Al is het maar als klein radertje in het geheel. Want een klein radertje dat niet meewerkt kan toch kortsluiting geven. Zoals Mahsa Amini. Zij is niet de oorzaak van de opstand, maar zij was wel de druppel die de emmer deed overlopen. Er zijn heel veel slachtoffers aan vooraf gegaan. Ik denk niet dat zij ervoor gekozen heeft het volgende slachtoffer te worden. Maar dat is wel wat er gebeurd is. Gepland of niet, ze is wel het gezicht geworden van de opstand in Iran.

Voor mij ligt de kracht van de cyclus in het feit dat ik dus niet steeds meer en steeds beter hoef. Ik hoef niet in 1 lijn omhoog. Ik ben deel van het geheel. Het is aan mij om mijn plek in te nemen, maar ik hoef niet alles alleen te dragen. En in een cyclus wisselen momenten van presteren en momenten van rust elkaar af. Er is sprake van opkomst, groei, bloei en ondergang en een steeds herhalende cyclus. Ik hoef dus niet constant te presteren en constant te shinen. Ik mag ook momenten van rust nemen.

Jouw cyclus

Je ben geboren. Punt. Dat geeft je per definitie het recht om te bestaan.

Je bent wie je bent. Bij jouw geboorte heb je een eigen karakter meegekregen. Eigenschappen die bij je passen en die je mag gebruiken om te zijn wie je bent en uit te dragen wat jij belangrijk vindt. De eigenheid van jouw ziel. Dit karakter rijpt door ervaring.

Je bent het resultaat van jouw ervaringen. In de loop van jouw leven heb je veel geleerd door de ervaringen die je hebt opgedaan Dit heeft geleid tot ontwikkeling van jouw eigenheid en aangepast gedrag. En dat aangepaste gedrag is nodig om je staande te houden in een maatschappij met allemaal andere individuen die er ook mogen zijn en met wie je samenleeft.

Je bent het resultaat van jouw gevoelens. Jouw gevoelens zijn van jou en zeggen iets over je. Jouw gevoelens bepalen hoe je met jezelf, jouw leefomgeving, de mensen om je heen en de wereld omgaat. Voel je je gelukkig? Dan wil je dit geluk delen met alles en iedereen. Maar ook andere gevoelens werken door. Is dat erg? Nee. Zolang je maar beseft dat je gevoelens iets over jou zeggen en van jou zijn. Als je in je gevoelen blijft hangen, dan kan dit je leven gaan bepalen. En dat meestal niet het beste voor jou en je omgeving.

Je bent het resultaat van jouw gedachten. Uit jouw ervaringen heb je conclusies getrokken die leiden tot een beeld van jezelf en de wereld waarin je leeft. Op basis van dit beeld, pas je je aan. Dit beeld van jezelf en van de wereld is constant in ontwikkeling. Nieuwe ervaringen en gedachten leiden tot nieuwe inzichten en nieuw gedrag.

Je bent het resultaat van jouw gedrag. Hoe jij je gedraagt heeft invloed op jouw leven, jouw leefomgeving, de mensen om je heen en zelfs op de wereld. Je omgeving reageert op hou jij je gedraagt. En daar reageer je op met gevoel, gedachten en gedrag. En hoe je reageert heeft weer invloed op jezelf, maar ook op alles om je heen.

Een eindeloze cyclus dus.

Verantwoordelijkheid

Het grappige is, dat als je bovenstaande leest, je je heel erg verantwoordelijk kunt gaan voelen voor al die mensen om je heen, om je leefomgeving en om die wereld. Want jij hebt een rol in het geheel. Maar je hoeft je dus niet verantwoordelijk te voelen voor alles en iedereen.

Eigenlijk hoef je alleen maar jezelf te zijn. Niet meer en niet minder. Neem verantwoordelijkheid voor jezelf. Blijf je bewust van jezelf en kijk naar wie JIJ bent en hoe JIJ je leven wilt leiden. En als je werkelijk verantwoordelijkheid neemt voor jezelf, als je naar jezelf durft te kijken, in al zijn aspecten, dan voeg je werkelijk iets toe aan de wereld. En voor die invloed hoef je verder niet veel te doen.

Jij bent voldoende om anderen te inspireren. Om het goede voorbeeld te zijn. Of het slechte. En dat is oké. We kunnen namelijk niet perfect zijn. Iedereen maakt fouten. Ook jij. Iedereen doet dingen die een negatief effect kunnen hebben op anderen. Ook jij. En leer je niet juist van je fouten? En is het niet aan anderen om negatieve effecten aan te nemen of niet?

Het is de keus van een ander om jou als voorbeeld te nemen. Dat kun je niet afdwingen. Je hebt alleen invloed op je eigen gedrag, gedachten en gevoelens. Je bent alleen verantwoordelijk voor jezelf. Zelfs als je kinderen hebt.

Geen verantwoordelijkheid voor mijn kind?

Die kan ik beter even uitleggen. Hier bedoel ik dus niet dat je je kinderen de straat opgooit en zegt zoek het maar uit. Het is aan jou als ouder om een veilige omgeving te scheppen waarin zij zichzelf kunnen ontwikkelen. En daarmee oefen je uiteraard al invloed uit. Je draagt zelfs wettelijk verantwoordelijkheid voor je kind onder de 18 jaar. Maar hoe ik het zie is dat het niet aan jou is om te bepalen wat ze moeten leren. Hoe ze in het leven moeten staan. Dat kun je zelfs niet beïnvloeden. Want zij maken hun eigen conclusies op basis van wat je ze vertelt en voorleeft.  En dat kan zijn wat je bedoelde, maar dat kan ook iets heel anders zijn.

Je kunt met al je goede bedoelingen besluiten dat jouw kind huiswerkbegeleiding nodig heeft om zo goed mogelijke resultaten op school te halen. Maar of dit ook werkt en of je kind dit ook als een juiste keus ervaart, weet je pas later. Als je er samen op terug kijkt. Misschien is jouw kind juist wel iemand die alles door ervaring wil leren en niet goed gedijt op een schoolse omgeving. En hierdoor juist een hekel krijgt aan boeken en leren.

Dat maakt ouderschap ook zo moeilijk. Jij bent constant aan het inschatten wat je kind nodig heeft en probeert zo goed mogelijk aan die behoeften te voldoen. En dat baseer je op jouw ideeën en gevoel en hoe jij de dingen doet en ervaart. Dat kan ook niet anders. Want jij bent uiteindelijk ook maar een mens.

Maar jij staat niet in de schoenen van je kind. Het blijft op je gevoel afgaan en er het beste van hopen. En soms pakt iets heel goed uit. En soms niet. Het enige dat jij kunt doen is goed kijken naar je kind. Flexibiliteit is hier heel belangrijk. En in mijn mening is het ook heel erg belangrijk om jezelf te blijven en dit ook te laten zien. Kinderen mogen best zien dat niet alles perfect is. Dat een ouder ook wel eens twijfelt of het even niet zo goed weet. Leg je onzekerheden niet bij je kind, maar leer ze dat het oké is om mens te zijn. Om fouten te maken. Leg je intentie uit (zodra het kind oud genoeg is om het te begrijpen). Waarom doe je wat je doet. Want daar draait het uiteindelijk om.

En op je werk dan?

Wanneer jij verantwoordelijkheid neemt voor jezelf, mag je dat ook van een ander verwachten. Als er afspraken zijn gemaakt over wat iemand doet, mag je diegene erop aanspreken. Maar dan is het wel jouw taak om te zorgen dat duidelijk is wie wat doet en wat ervan wie verwacht mag worden. Ook als je zelf geen leiding geeft, is het aan jou om te zorgen dat JIJ in elk geval weet wat er van je verwacht wordt en duidelijk communiceert wat je kunt of wat niet lukt. Ook als anderen in het team dit niet doen. Jij bent verantwoordelijk voor jezelf en voor jouw werkzaamheden. Zoals een ander ook verantwoordelijk is voor zichzelf en zijn of haar verantwoordelijkheden.

En ben jij verantwoordelijk voor een team of onderdeel van je werk? Dan is het aan jou om te zorgen dat de juiste mensen de werkzaamheden doen, want iedereen moet het werk wel aankunnen. Dat er (voor zover mogelijk) ten alle tijden voldoende mensen aanwezig zijn om het werk te doen zodat niemand overbelast wordt. Dat er duidelijke afspraken worden gemaakt. Dat iedereen doet wat er afgesproken is. En hierop mag je iemand aanspreken. Het is ook aan de ander om zijn of haar verantwoordelijkheid te nemen en aan te geven wat nodig is of om hulp te vragen. Wees vooral duidelijk.

Mag je er dan niet zijn voor een ander?

Natuurlijk mag je er zijn voor een ander. Zeker als je daar zelf behoefte aan hebt. Zolang je dit maar kunt dragen. Als je zoveel geeft aan anderen dat je eraan onderdoor dreigt te gaan, dat je een burn-out krijgt, hartklachten of depressie dan dus niet. Een ander heeft er niets aan als jij eraan onderdoor gaat. Dan valt jouw steun weg en kan er schuldgevoel ontstaan bij die ander. Daar is diegene niet mee geholpen. Als jij duidelijk je grenzen aangeeft en voor jezelf zorgt, nodig je de ander uit om hetzelfde te doen. En of die ander dat oppakt? Dat is aan niet jou. Dat is de verantwoordelijkheid die de ander voor zichzelf moet nemen.

Wat kun je doen. Blijf bij jezelf. Leef het leven waarnaar je echt verlangt. Niet omdat het van je verwacht wordt. Niet omdat je het gevoel hebt iets te moeten bewijzen. Niet omdat je het gevoel hebt dat je moet compenseren. Maar dat wat je diep van binnen werkelijk verlangt. En leef dit met de mensen met wie je je tijd door wilt brengen. En ja, dan moet je wel eens aanpassen. Daar is niets mis mee. Om contact met anderen te hebben, blijft het toch geven en nemen. Maar ook dat is een keus. Het contact met de ander kan zodanig belangrijk zijn voor jou dat je het ervoor over hebt om soms iets van jezelf in te leveren. En het is dan jouw keus om dat te doen.

Als jij jezelf kunt zijn, krijgen anderen de ruimte om ook zichzelf te zijn. Of ze dit ook aanpakken? Dat is aan hen. Niet aan jou. Jij hoeft alleen verantwoordelijkheid te dragen voor jezelf. En geef anderen dus ook zoveel als mogelijk de ruimte om verantwoordelijk te zijn voor zichzelf. Laat ze hun eigen fouten maken, hun eigen leven leiden. Je kunt suggesties doen, maar niet meer dan dat.

Wie ben je

Stel jezelf eens de volgende vragen:

• Wat maakt je blij?
• Wat maakt je gelukkig?
• Hoe was je als kleuter?
• Waar verlangde je naar toen je klein was?
• Wat wilde je worden?
• Wat wilde je ervaren?

Het kan helpen om de antwoorden tastbaar te maken. Schrijf de antwoorden op, maak er een visionboard van of een tekening. En hang dit vooral ergens waar je er af en toe eens naar kunt kijken. Jij bent je eigen inspiratie. Leef je uit 😊

En voel je vrij om dit af en toe aan te passen. Je ontwikkelt je en je kunt nieuwe inzichten krijgen. Maar bewaar de eerdere schriften, schilderijen, visionboards of wat dan ook. Al is het maar op een foto. Dan kun je altijd nog eens terugkijken en zien wat je al bereikt hebt. Wat hoe goed het ook is om vooruit te gaan. Vergeet nooit waar je vandaan komt en wat je al gedaan hebt. Dat hoort ook bij jouw persoonlijke cyclus en dat vergeten we maar al te makkelijk.

Praktische tips

De belangrijkste voorwaarde om je verantwoordelijkheid te nemen is zelfzorg. Als jij goed voor jezelf zorgt, ben je zo sterk als mogelijk is, ben je je meer bewust van wat je nodig hebt en voel je je meer verantwoordelijk voor jezelf.

• Eet gezond, niet overeten en niet uithongeren.
• Zorg dat je een zo prettig mogelijke temperatuur hebt. Schaf sloffen aan en dekentjes op de bank. Of een airco op de slaapkamer. Ga voor comfort.
• Zorg dat je huis (of op zijn minst een ruimte in huis) zo comfortabel mogelijk is. Schep een ruimte waarin je je prettig voelt en waar je je kunt ontspannen. Richt het zo in dat jij je op je gemak voelt.
• Zorg voor voldoende rust. Ga slapen als je moe bent. Neem rustmomenten op de dag. Al is het maar om even rustig te eten.
• Creëer momenten op de dag waarin je even bij jezelf kunt komen. Hoeft niet lang te zijn. 10 minuten is al prima, maar langer mag ook uiteraard. Dat kan zijn ’s morgens vroeg voor iedereen wakker is, voor het slapen gaan of gewoon tussendoor op het toilet. En of je nu mediteert, grondt, een dagboek bijhoudt of gewoon even voelt hoe het in je lijf is. Dat is aan jou. Als het maar even een moment is om stil te staan bij hoe het met je is op dit moment. Zonder het te hoeven veranderen.
• Maak een mooi beeld van wie jij werkelijk bent als je helemaal kunt stralen en jezelf kunt zijn. Boetseer het, schilder het of doe het in gedachten. En zorg dat je dat beeld regelmatig bekijkt. Dat is jouw kracht. Want je bent niet voor niets wie je bent. Je voegt wat toe. Je betekent iets. En voel je vrij om dat beeld af en toe aan te passen als je daar behoefte aan hebt. Want jij ontwikkelt je en je beeld van jezelf ontwikkelt zich ook. En dat kan betekenen dat jouw beeld van jezelf ook verandert. En als dat niet zo is, als dat beeld hetzelfde blijft is dat ook prima.

Nog een paar tips voor zelfzorg vind je in mijn blogpost Zelfzorg. 5 Tips.

Jouw plaats

Door goed voor jezelf te zorgen, maar je vanzelf verschil. Misschien niet groots. Misschien word je niet wereldberoemd. Maar je hebt invloed op de mensen om je heen. Op wat voor manier dan ook. Laat het dan jouw manier zijn. Zo maak je onderdeel uit van een cyclus. Een die je niet begonnen bent en die je niet eindigt. Maar wel een waarin je jouw plek mag innemen. Pak die plek. En inspireer anderen om hetzelfde te doen.

Dus leef en vergeet niet ervan te genieten.

Als je hulp nodig hebt om weer bij die kern van jezelf te komen, bij jouw essentie, dan kan een aurareading je helpen. Een aurareading helpt je om je bewust te worden van de ontwikkeling waar je nu inzit en welke kwaliteiten je daarin al gebruikt. Het kan je bevestiging geven of helpen om naar jezelf te kijken. Meer informatie over een aurareading vind je hier.